อ่านเรื่องผี เรื่องเสียว

"นายแบน" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในซอยผีดุ ผมเป็นคนย่านบางกรวยนี่เองครับ บ้านอยู่ในตรอกซอยที่มีทางแยกหลายเลี้ยวค่อนข้างจะคดเคี้ยวยอกย้อนเอาการ ตามบ้านช่องส่วนมากมีต้นไม้ใหญ่น้อยร่มครึ้ม ตอนกลางวันมีคนเดินคึ่กๆ ก็ให้ร่มเงาดีหรอก แต่พอตกกลางคืนผู้คนชักจะบางตา บรรยากาศกลับดูเยือกเย็น น่าวังเวงใจอย่างบอกไม่ถูก บอกตรงๆ ว่าน่ากลัวทั้งคนทั้งผีแหละครับ! นับวันบ้านช่องก็ยิ่งแน่นหนา ผู้คนก็เพิ่มขึ้นตามสัดส่วน เคยรู้จักกันทั้งย่านมาเหลือแต่ในซอย ต่อมาก็ชักจะเห็นคนแปลกหน้ามากขึ้นทุกที ขโมยขโจรค่อนข้างชุม บางทีก็เข้าบ้านกลางวันแสกๆ ยิ่งตอนกลางคืนหายห่วงเลยครับ เพราะมีพวกตีนแมวโผล่ออกมาอาละวาด ตัดช่องย่องเบาสารพัด ไม่ว่าจะปีนรั้วหรือดอดเข้าทางหลังคา ขนาดมีหมาปากเปราะคอยเห่าหอนเตือนภัย แต่ไอ้พวกผู้ร้ายใจบาปก็เอาเนื้อคลุกยาเบื่อให้หมากินจนตาย จะได้ไม่เป็นอุปสรรคในการโจรกรรม บ้านตรงข้ามผมโดนคนร้ายขึ้นบ้าน ลูกสาววัยรุ่นเกิดเปิดประตูออกมาพอดีเลยโดนปลุกปล้ำ หวังจะข่มขืนเป็นกำไรอีกต่างหาก ดีแต่ว่าเด็กสาวขัดขืน ต่อสู้ไม่คิดชีวิตเลยรอดตัวมาได้ ร้องเอะอะโวยวายให้ช่วย ไอ้โจรหื่นเห็นท่าไ

"ปูเป้" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อไปนอนในห้องที่มีการฆาตกรรม ห้องที่เจ้าของบ้านจัดให้ดิฉันอยู่นี้ เป็นห้องที่มีผีสิง! ดิฉันเคยเป็นครูโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ แต่มีความจำเป็นบางประการที่ทำให้ต้องลาออก แล้วกลับมาอยู่กับพ่อแม่ที่ราชบุรี บ้านของดิฉันเอง ซึ่งเปิดเป็นร้านขายของชำมานานยี่สิบกว่าปี ตั้งแต่ดิฉันยังแบเบาะโน่นแน่ะค่ะ เมื่อปีที่แล้ว ผู้มีพระคุณของครอบครัวเราเรียกใช้ให้ดิฉันไปสอนพิเศษให้หลานๆ ของท่าน คือลูกของลูกสาวท่านน่ะค่ะ ลูกสาวท่านชื่อคุณกิ่งแก้ว มีบ้านอยู่ที่พุทธมณฑล เธอมีลูกสาว 2 คนเป็นผู้หญิงทั้งคู่ ชื่อน้องกุ้งกับน้องกั้ง อายุ 5 ขวบ กับ 7 ขวบ งานของดิฉันคือไปสอนการบ้านและทบทวนวิชา น้องๆ จะได้เรียนเก่งๆ ทุกๆ วันศุกร์ตอนบ่ายๆ ดิฉันจะขับรถจากราชบุรีมาที่พุทธมณฑล และค้างคืนวันศุกร์กับวันเสาร์ กลับราชบุรีเย็นวันอาทิตย์ ใช้เวลาอยู่กับน้องกุ้งน้องกั้งเต็มที่ ดูๆ แล้วก็เหมือนครูกึ่งพี่เลี้ยง คือทั้งสองทั้งไปเที่ยวด้วย และคอยดูแลตลอดสุดสัปดาห์ โดยคุณกิ่งแก้วให้ดิฉันนอนในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งที่เรือนคนใช้ เรือนคนใช้ที่ว่านี้ ดิฉันก็เรียกให้โก้ๆ ไปยัง

"กอฟ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อผีเด็กมาเล่นด้วย ผมไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นมาจากไหน? ตามผมมาได้ยังไง? แถมมาวนเวียนอยู่รอบๆ ตัวผมทำไม? รู้แต่แกไม่ใช่มนุษย์มนาอย่างเรา แน่นอน...แกเป็นผีครับ! บางคืนแกยังคึกนึกสนุกพาเพื่อนมาอีกเป็นฝูง...ผีล้วนๆ เลย! ฟังดูเหมือนผมโม้ใช่มั้ย? แต่มันเป็นเรื่องจริงครับ ผมชื่อกอฟ อายุ 31 ปี อยู่มหาวิทยาลัยปี 4 จบปีนี้ละครับ อาศัยอยู่กับพ่อแม่ที่บ้านแถวประดิพัทธ ใกล้ๆ สะพานควายนี่เอง บ้านผมไม่เคยมีผีสิงเลย เราอยู่กันแสนสบาย ผมมีน้องสาวอีกคน กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย คืนหนึ่ง ผมดูหนังสือสอบอยู่ในห้องนอน เปิดไฟกลางห้องสว่างจ้า ทันใดนั้นผมเห็นหัวเด็กโผล่แว้บๆ อยู่ปลายเตียง คือตอนนั้นผมนั่งพิงหัวเตียงไงครับ ตามองหนังสือ แต่หางตาเห็นสิ่งประหลาดสิ่งนั้น ผมเหลือบมอง หัวนั้นก็ผลุบลงไป เอ๊ะ! มันอะไรกันเนี่ย? ทีแรกคิดว่าตัวเองคงตาลาย หรือไม่ก็อาจเป็นหนูที่ไต่ลงมาตามท่อแอร์ ถ้าเป็นหนูล่ะก็มันจะต้องตัวใหญ่เกือบเท่าแมวเชียว ใจนึกถึงกาวดักหนูทันที แต่ตอนนี้ผมคว้านิตยสารม้วนเป็นท่อนกลมๆ ขณะคลานไปชะโงกมองตรงปลายเตียง ไม่มีอะไรเลยครับ มันว่างเปล่า สงสัยสมองจะเล่นกลกับสายตาซะล

"ป้าเลื่อม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากบางหว้า สมัยสาวๆ ป้าอยู่คลองบางหว้า ธนบุรี พวกผู้ใหญ่แต่ก่อนท่านเคยพูดกันว่า "ไกลปืนเที่ยง" เอาการ เพราะในพระนครจะมีการยิงปืนบอกเวลา 12.00 นาฬิกา หรือเที่ยงตรง แต่บอกตามตรงว่าป้ากับเพื่อนๆ น่ะไม่มีใครเคยได้ยินหรอกค่ะ เนื่องจากเราเล่นน้ำกันตูมๆ จนตัวไม่แห้ง เหมือนชาติก่อนเป็นปลา! ถ้าไม่มีแม่มาตะโกนเรียกพร้อมกับถือไม้เรียวกำกับก็อย่าหวังเลยว่าจะยอมขึ้นกันง่ายๆ ตอนนั้นอายุ 12-13 แล้วนะคะ แต่กระโดดน้ำตูมๆ กับเด็กผู้ชายจนแทบไม่รู้ว่าใครเป็นใคร  ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง อ้อ! พวกเพื่อนๆ ป้าน่ะ บางคนก็มีหน้าอกแล้ว แต่ยังแก้ผ้าโดดน้ำกันตูมๆ แถมไม่ค่อยชอบนุ่งผ้านุ่งผ่อนอีกต่างหาก โดนพ่อแม่เอ็ดตะโรเข้าก็คว้าผ้านุ่งมาพันกายอย่างเสียไม่ได้ ปล่อยหน้าอกหน้าใจรับแดดรับลมตามใจชอบ...สมัยนี้ต้องบอกว่า อิสรเสรีเหลืออื่นใด ยกเว้นแต่บางคนที่ความเป็นสาวมันชักจะตู้มๆ เตะตาขึ้นทุกที พวกแม่ๆ ก็จะคว้าไม้เรียวมากระหนาบบนตลิ่ง ร้องว่า...มึงโตเป็นกาบปูเลแล้วยังไม่รู้จักนุ่งผ้าอาบน้ำ ไม่อับอายผีสางเทวดา เดี๋ยวเงือกหงอนก็มาลักเอาไปทำเมียอยู่ใต้น้ำเท่านั

"คนเก่า" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากบางบอน ถ้าจะพูดถึงเรื่องโดนผีหลอก ผมเป็นคนหนึ่งละครับที่ไม่ได้น้อย หน้าใคร เพราะโดนผีหลอกมาสาหัส ไม่ว่าในกรุงเทพฯ ธนบุรี ไปยันต่างจังหวัดอย่างราชบุรีหรือปราจีนบุรี...กินแดนไปถึงภาคอีสานคือจังหวัดกาฬสินธุ์โน่นแน่ะคุณ เดี๋ยวจะว่าเพ้อเจ้อยืดยาวไม่เข้าเรื่อง ผมขอเล่าเรื่องผีที่เคยเจอะเจอมาตอนสมัยหนุ่มๆ ก่อนละกัน! ตอนนั้นผมอยู่แถวบางบอน นับเวลาก็ 20 กว่าปีแล้ว ตอนนั้นถนนหนทางยังไม่ตัดปรูดปราดให้รถราแล่นปรื๋อเหมือนอย่างตอนนี้หรอก ลึกเข้าไปมีแต่เรือกสวนไร่นา บ้านช่องก็ยังอยู่ห่างๆ กัน จะชวนเพื่อนฝูงไปเที่ยวก็ต้องนัดแนะ ร้องเน้อ...ให้มาเจอะเจอกัน เรียกว่ายังเปล่าเปลี่ยวน่าวังเวงใจเอาการ ผู้คนยังน้อย ภูตผีก็ยังเยอะแยะเป็นธรรมดา พวกเราจะไปไหนมาไหนต้องอาศัยเรือเป็นหลักใหญ่ จะหาปลาหรือเก็บผักไปขายที่บางแคก็ต้องพายเรือกันไป...ผมโดนผีหลอกจังๆ ทั้งทางบกทางน้ำ บอกไม่เชื่อ! ไม่ขาดใจตายไปซะตั้งแต่นั้นก็ถือว่าเป็นบุญกุศลเต็มที สาเหตุที่โดนผีหลอกบนบกก็ตอนที่ผมริอ่านออกไปเที่ยวตอนกลางคืนน่ะซีครับ! ทางการเพิ่งจะเริ่มต้นตัดถนน พวกเราเคยไปรับจ้างเขาเหมือนกัน...ช่วยก

"โกสินธุ์" เล่าประสบการณ์จากสะพานลอยผีสิง คนเราบทจะโดนผีหลอกขึ้นมาน่ะ ไม่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด แล้วเจอผีตามถนน หรือว่าเข้านอนโรงแรมก็โดนผีดุวิญญาณเฮี้ยนเล่นงานเอาหรอกครับ ขนาดอยู่ในกรุงเทพฯ ออกจากที่ทำงานมืดค่ำหน่อย มุ่งหน้ากลับบ้านแท้ๆ ยังโดนผีหลอกนี่นา นับประสาอะไร ผมเป็นคนกรุงเทพฯ โดยกำเนิด เรียนหนังสือจนจบแล้วได้งานทำเมื่อปีก่อน ก็อยู่ในกรุงเทพฯ นี่แหละครับ บ้านเก่าแก่ที่อยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กๆ จนป่านนี้ อยู่ในหมู่บ้านซีเมนต์ไทย ริมคลองประปานี่เอง ตอนแรกบ้านช่องก็ยังหลวมๆ แต่ไม่ช้าไม่นานไหงถึงคึ่กๆ เป็นตลาดนัดสวนจตุจักรก็ไม่ทราบ ไม่ว่าจะออกจากซอยข้ามสะพานไปรอรถเมล์ตอนเช้า หรือออกจากที่ทำงานกลับบ้านตอนค่ำๆ ลงรถเมล์ฝั่งตรงข้ามแล้วย่ำต๊อกไปขึ้นสะพานลอยที่อยู่ใกล้ๆ ข้ามไปลงใกล้ปากซอย...ผมชอบนึกถึงเรื่องสยองขวัญที่คนร้ายชิงทรัพย์บนสะพานลอย ผู้หญิงที่ตกเป็นเหยื่อถูกเล่นงานสะบักสะบอมไปตามๆ กัน คนที่เคราะห์ร้ายมากๆ เกิดเสียดายทรัพย์สินมากกว่าชีวิตตัวเอง โดนคนร้ายใจโหดมันฆ่าทิ้งคาสะพานลอยก็มี! เมื่อ 2-3 ปีก่อนเกิดเรื่องแบบนี้บ่อยมาก คล้ายๆ จะเป็นแฟชั่นยังงั้นแหละครับ คือคนร

"สุวภีร์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากผีผูกคอตาย อ้อมเป็นเด็กรับใช้ที่บ้านของดิฉัน เธอมีเพื่อนรักมาจากหมู่บ้านเดียวกัน แต่ได้งานทำที่โรงงานแถวสมุทรปราการโน่น อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่ติดต่อกันทุกวี่ทุกวันทางโทรศัพท์มือถือ ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องโทร.คุยกันเมื่อนั้น เพื่อนของอ้อมคนนี้ชื่อ เพชร เป็นคนสวยน่ารักน่าเอ็นดูเชียวค่ะ เธอเคยมาที่บ้านดิฉัน 2-3 ครั้ง ตัวเล็กๆ ผมยาวตรง ดำเป็นมันเพราะไม่เคยถูกสารเคมีดัด-ย้อมใดๆ เลย ดิฉันเห็นแล้วก็เคยนึกเป็นห่วงว่าสวยๆ อย่างนี้ มาอยู่กับเพื่อนที่โรงงาน ห่างพ่อห่างแม่ ต้องเจอคนมากมาย...ที่หน้าเนื้อใจเสือก็เยอะ เธอจะรอดพ้นจากปากเหยี่ยวปากกาได้ละหรือ? จริงอย่างที่ดิฉันสังหรณ์! มันน่าเสียดายเหลือเกิน ที่เพชรเม็ดนี้ไม่บริสุทธิ์เสียแล้ว เธอปล่อยตัวปล่อยใจหลงลมปากหนุ่มๆ ที่มาติดพันจนเสียทั้งตัว เสียทั้งเงิน ครั้งล่าสุดที่เธอมาหาอ้อม ดิฉันเห็นแล้วก็ใจหาย เพชรที่เคยสดใสเปล่งปลั่ง กลับดูหม่นหมอง น้ำนวลที่เคยมีเหือดหายไปหมด เธอกลายเป็นเด็กสาวกร้านๆ เศร้าๆ ผมเผ้าแตกปลายแห้งผาก ไม่นานอ้อมก็ได้ข่าวร้าย เพชรผูกคอตายคาห้องพักคนงาน! อ้อมเอาแต่ร้องไห้ ว่าไม่ได้ดูแลเพื่

กาญจนบุรี เป็นจังหวัดที่เต็มไปด้วยสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ ไม่แปลก หากจะได้ยินเรื่องของวิญญาณลี้ลับตามสถานที่นั้น ๆ โผล่มาให้ผู้คนได้พบเห็น แต่ถ้าเป็นโรงแรมแล้ว ต้องถือได้ว่า เสียงลือเสียงเล่าแต่ละเรื่องที่ได้ยินกันมา สร้างความสยองให้ผู้ที่เข้าพักได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ไม่ขอเอ่ยนามโรงแรมเพื่อไม่ให้กระทบกับผลประโยชน์ของเจ้าของโรงแรม แต่จะเล่าถึงตำนานที่มีให้ขับขาน เป็นโรงแรมริมแม่น้ำ ไกลจากตัวเมืองกาญจนบุรีพอประมาณ ว่ากันว่า พนักงานทำความสะอาด ได้ทำไม้กวาดหล่นเข้าไปในใต้ซอกลิฟท์ จึงได้ก้มตัวลงไปหยิบ ทันใดนั้น คราวเคราะห์ได้มาเยือน ลิฟต์เคลื่อนตัวและทับศรีษะของพนักงานคนนั้นจนเสียชีวิต ทีมงานสอบถามไปยังเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่าง ๆ ซึ่งได้รับการปฏิเสธ จึงได้ทำการสอบถามกับพนักงาน และเจ้าหน้าที่ทำความสะอาด โดยสัญญาว่าจะไม่เอ่ยชื่อของโรงแรมให้ได้รับผลกระทบ ได้ความว่า ตอนดึก ๆ ห้องที่อยู่ติดกับลิฟท์มักจะได้ยินเสียงครางประหลาด บ้างก็เห็นเป็นเงาของศรีษะคนอยู่ที่ริมหน้าต่าง ซึ่งไม่มีระเบียงและอยู่สูงกว่าจะปีนได้ สร้างความสยองแก่ผู้คนที่พบเจอ แต่ก็เป็นแค่คำกล่าวขาน ยังไม่มีผู้ใดยืนยันกับคำบอกเล่าเห

เรื่องมีอยู่ว่า ไปทำบุญกันที่สระแก้วไปกับเพื่อนๆไปกัน 4 คน พอไปถึงก็ไปหาโรงแรม เราติดต่อขอ 2 ห้อง ตอนแรกๆทางโรงแรมบอกว่ามีแค่ห้องเดียว แต่เราขอร้องให้เค้าหาห้องให้อีก ทางเจ้าหน้าที่เค้าเลยบอกเราว่ามีอีกห้องจะเอาไม ถามเราถี่ๆ ก็ตอบไปว่าเอา เราแยกกันนอนห้องละ 2 คน (ในเรื่องนี้ขออ้างชื่อบุกคนด้วยคือลูกชายและหลานชายของท่านสำเภา ประจวบเหมาะ (อดีตรัฐมนตรี)) เรานอนกับหลานชายคุณลุงสำเภา ตอนก่อนนอนก็ไม่มีเหตุการอะไร ก็คุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน เหตุการประหลาดเกิดขึ้นตอนเราสองคนจะเอนตัวลงนอน พอปิดไฟก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคน"โยนกระเป๋าของเราลงพื้นแรงๆ" ทีแรกนึกว่าน้องเค้าติดลมไม่ยอมนอน แต่พอลุกขึ้นเปิดไฟต่างคนต่างก็นึกว่าหยอกล้อกันเอง ก็เลยเปิดไฟอีกที ทีนี้เหมือนเดิมเหมือนมีคนโยนกระเป๋าลงมาแรงๆแรงกว่าครั้งแรกอีก น้องเค้าลีบเปิดไฟดูทีนี้สีหน้าไม่ดี เดินตรวจดูในห้องแล้วเปิดเบียร์กระป๋องดื่ม 1 กระป๋องด้วยสีหน้าซีดๆ แล้วขึ้นมานอน ที่นี้เข้านอนเบียดๆเพื่อจะแน่ใจว่าเราไม่ได้ลุกไปแกล้งโยนกระเป๋า เราเอาพระออกมาไว้ที่หัวนอนด้วย บอกตามตรงว่ากลัวมากๆ พอครั้งที่ 3 ดับไฟ เสียงโยนกระเป๋าดังมากทีนี้เสียงอย

ดิฉันเป็นครูของเด็กนักเรียนระดับประถม โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ นี่ล่ะค่ะ เหตุการณ์ขนหัวลุกที่จะเล่านี้ เกิดขึ้นเมื่อดิฉันต้องดูแลเด็กๆ ไปเข้าค่ายที่อยุธยา โรงเรียนดังกล่าวนี้เป็นโรงเรียนแบบสองภาษา ค่าเล่าเรียนค่อนข้างสูง แถมยังมีการสอนพิเศษอื่นๆ เพื่อเพิ่มทักษะให้กับนักเรียนให้ดีที่สุด เช่น ว่ายน้ำ, คอมพิวเตอร์, บัลเลต์ แต่ละคอร์สนั้นมีค่าใช้จ่ายคนละหลายพัน เช่นเดียวกับการออกไปทัศนศึกษานอกสถานที่ ซึ่งแต่ละครั้งผู้ปกครองต้องจ่ายไม่ต่ำกว่าห้าพันบาท ที่บอกมานี้ไม่ได้อวด หรือทำให้ท่านผู้อ่านขนหัวลุกกับค่าใช้จ่ายนะคะ! สมัยนี้ก็แบบนี้ล่ะค่ะ ดิฉันเพียงแต่จะให้เห็นภาพว่าสิ่งแวดล้อมโดยรวมของโรงเรียนและลูกศิษย์ตัวน้อยนั้น ทุกอย่างต้องชั้นหนึ่งเสมอ การพาเด็กไปเข้าค่ายทุกครั้ง เราก็ไม่ได้พาเด็กไปนอนกลางดินกินกลางทรายตามค่ายพักแรมทั่วๆ ไปนะคะ แต่เราไปเหมาชั้นของโรงแรมระดับสี่ดาวขึ้นไป ผู้ปกครองจะตามไปดูก็ได้ค่ะ และทุกท่านพอใจมากในการที่เห็นลูกๆ ได้อยู่สบายและปลอดภัยที่สุด...ลูกศิษย์ดิฉันนอนห้องแอร์ ตื่นเช้าก็กินเบรกฟัสต์อย่างดี และขึ้นรถทัวร์ไปทัศนศึกษา การพาเด็กไปเข้าค่ายคราวนี้ เราไปถึง

โรงแรมหลอน แถวท่าพระ กรุงเทพ ผมคนกรุงเทพอยู่ฝั่งธน ตั้งแต่เกิดย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดหลายปีล่ะ นานๆได้ขึ้นกรุงเทพฯก็จะขับเลยไปพักโรงแรม หรือรีสอร์ทจังหวัดใกล้เคียง แต่เหตุการณ์นี้ไม่ไหวจริงๆ ประมาณ 3 ทุ่มกว่าถึงกรุงเทพฯ ก็เวียนหาโรงแรม แปลกอยู่กรุงเทพแต่ไม่เคยรู้จักโรงแรม รู้จักแต่ม่านรูดอยู่ 2-3 ที่แถวท่าพระ คือโรงเรียนอยู่แถวนั้นก็นั่งรถผ่านบ่อย ๆ ในรถก็ไปกัน 4 คน พ่อแม่ ลูกชาย ลูกสาว รู้อยู่ว่าเป็นม่านรูดแต่ไม่ไหวจริงๆ เอาว่ะบอกแฟนว่า ที่นี่สมัย 20 ปีก่อนหรูมาก (เขาเล่ามา) แต่ตอนนี้ไม่รู้เป็นอย่างไรขับเข้าไปก็บอกน้องว่ามาเป็นครอบครัวมีเด็กเล็กขอดีหน่อย เด็กรับรถชี้ให้ขึ้นไปข้างบนน่าจะชั้น 3 สภาพพรมสีแดงใช้งานมาอย่างหนักมีรอยไหม้บุหรี่ ตามพื้นและเงียบมาก ๆ เหมือนไม่มีใครอยู่แต่มีรถจอดอยู่เต็ม เข้าห้องโอย..กลิ่นนี้ใช่เลย ไม่พูดเดี๋ยวเด็กๆ กลัว มี 2 เตียงเล็ก ๆ ผมลูกสาว แฟน อีกเตียงลูกชายนอน อาบน้ำเสร็จดูนาฬิกาเกือบเที่ยงคืน บังเอิญทีวีมีถ่ายบอลสด FA cupนี่แหละ ลูกชายนั่งดูแต่ผมเคลื้มหูฟังยังไม่หลับแต่แฟนกับลูกสาวหลับสนิท ..... นอน ๆ ไปก็คิดไปเรื่อยปิดไฟหมดยกเว้นทีวี ทำไมมันหันเตียงเอาขา

โรงแกรมเก่า จังหวัดสุราษฎร์ธานี โรงแรมถัดมาเป็นโรงแรมวังใต้ c เรารู้กันดีว่าจังหวัดนี้เป็นจังหวัดที่มีธรรมชาติที่สวยงาม เป็นจังหวัดที่มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติมาเที่ยวมากมาย แต่ส่วนใหญ่แล้วจะมุ่งหน้าไปสู่เกาะสมุย ในตัวจังหวัดนั้นก็ไม่ค่อยคึกคักเท่าไหร่ โรงแรมที่พักแห่งนี้ดูค่อนข้างเก่า และอึมครึมนิดหน่อย และโรงแรมนี้จะไม่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นพลุแตก เป็นที่โจษจันกันทั่วทั้งบริษัทหากเราไม่รู้ว่ามีแขกของโรงแรมคนหนึ่งเกิดคิดสั้น “ฆ่าตัวตาย” "ประตูติดหนึบไม่สามารถเปิดได้" เรื่องนี้แดงขึ้นหลังจากที่พนักงานของโรงแรมพยายามติดต่อโดยโทรศัพท์เข้าไปยังห้องพักของแขกผู้ล่วงลับผู้นั้น แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งๆ ที่เลยเวลาที่จะต้องเช็คเอาต์มานานแล้ว หัวหน้าพนักงานต้อนรับจึงตัดสินใจให้เบลบอยโรงแรมขึ้นไปเคาะประตูเพื่อเรียก เผื่อว่าแขกผู้นั้นจะนอนหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ สิ่งที่ได้รับคือ ความเงียบ หลังจากที่พยายามเคาะเรียกอยู่นาน หัวหน้าพนักงานต้อนรับจึงตัดสินใจให้ทำการงัดประตู อันเป็นขั้นตอนสุดท้ายที่โรงแรมจะลงมือทำกัน โดยได้รับความร่วมมือจากช่าง เบลบอย แม่บ้า

สัมมนาหลอน จังหวัดภูเก็ต เล่าไปยังขนลุกอยู่เลย ใช้วิจารณญาณกันเองนะค่ะ คือไปสัมนาที่ภูเก็ตสี่วันค่ะ พักที่โรงแรมแถวหาดป่าตอง จริงๆหลังสึนามิก้อไปดำน้ำภุเก็ตมาสามสี่ครั้ง ก้อไม่เคยเจออะไร งานนี้ไปกะหัวหน้าและภรรยาหัวหน้า โรงแรมก้อดูใหม่ดี ไม่เห็นน่าจะมีอะไร คืนแรกหัวหน้าเค้ามาเล่าให้ฟังว่า เค้าฝันว่ามีฝรั่ง สองคนมายืนจ้องหน้าห้องที่ผึ้งนอน แล้วอยู่ๆ ผึ้งก้อเปิดประตู แต่เหมือนผึ้งจะไม่ได้เห็นฝรั่งสองคนนั้น แล้วผึ้งก้อเดินร้องไห้ไปเคาะห้องเค้ากะภรรยา บอกว่าขอนอนด้วย ฝรั่งสองคนนี้เดินตามมา ยืนอยู่หน้าประตูห้องหัวหน้าแทนแต่ผึ้งก้อนอนหลับสบายดี ไม่มีอะไร จริงๆผึ้งเป็นคริสเตียนและไม่เคยเชื่อเรื่องผี ไม่เชื่อเรื่องวิญญาณด้วย ทางเดินออกจากห้องผึ้งมันก้อจะเป็นทางเดินยาวๆ และทุกครั้งที่เดินออกจากห้อง ผึ้งจะเดินสวนกะเด็กฝรั่งคนนึง อายุประมาณ 13,14 ผมแดง ตาสีฟ้า หล่อเชียว ใส่เสื้อสีดำ กะ กางเกงสีดำ เค้าดูอายๆ เดินเอาตัวเบียดทางเดินตลอดเลย ก้อไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งวันที่ 4 เริ่มคิดว่าเราเจอเค้าบ่อยไปรึเปล่านะ ทำไมเราต้องเดินสวนเค้าตรงที่เดิมๆทุกที และทำไมเค้าไม่เคยเปลี่ยนเสื้อเลย ตอนแรกก้อคิดว่าคงเ

โรงแรมหลอน ห้อง 519 ภูเก็ต สวัสดีครับ เหตุการณ์ที่ผมจะเล่านี้เกิดขึ้นที่จังหวัดภูเก็ต เกิดขึ้นประมาณ 6-7 ปีที่ผ่านมา ผมเนี่ยไม่ได้เจอเองครับ แต่เป็นเพื่อนเล่าให้ฟัง คือตอนนั้นเรานัดกันไปเที่ยวภูเก็ตซัก 2-3 วัน พวกผมก็ไปเปิดห้องที่โรงแรมหนึ่งซึ่งเป็นห้องหมายเลข 518 และ 519 พอไปถึงภูเก็ตพวกเราก็ไปเที่ยวกันจนถึงเย็นและไปหาอะไรกินกัน แต่เพื่อนผมคนหนึ่งเนี่ยไม่สบายปวดหัว จึงขอนอนพักที่ห้องและได้ฝากกุญแจไว้ที่ล็อบบี้ พวกผมก็ไปเที่ยวผับกัน จนเวลาประมาณตี 2 เพื่อนผมที่ไม่สบายเนี่ยก็โทรมาบอกผมว่า เห้ยอย่าแกล้งกันสิ มาเคาะประตูอะไร พวกผมก็งงใครแกล้งอะไร ก็ยังอยู่ในผับกันหมด พอถึงเวลาประมาณตี 4 ผมก็กลับมาถึงโรงแรม มาเอากุญแจที่ล็อบบี้และขึ้นไปบนห้อง พอขึ้นไปถึงห้องก็เปิดประตูเข้าไป พวกผมเห็นเพื่อนที่ไม่สบายเนี่ยนอนหมดสติอยู่ ผมก็ตกใจและเรียกพนักงานมาให้ติดต่อโรงพยาบาล พอไปถึงโรงพยาบาลก็รักษาอะไรไปปกติ พอถึงตอนเช้าเพื่อนผมก็ฟื้น พวกผมก็ถามว่าเป็นอะไร เพื่อนผมก็บอกว่า เมื่อคือตอนที่พวกผมเนี่ยไปเที่ยว เพื่อนผมก็อาบน้ำและจะเข้านอน เพื่อนผมก็รู้สึกว่ามีคนมาเคาะประตู มันก็รีบเช็ดตัวและเปิดประตูไปดูว่าใ

ตำนาน ผีช่องแอร์ หาดใหญ่ เรื่องมันเริ่มต้น เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว ณ โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองหาดใหญ่ โดยโรงแรมนี้จะมีสถานบันเทิงอยู่ข้างล่าง แล้วกลุ่มวัยรุ่น 6 คนที่พบเจอเหตุการณ์นี้ ก็เป็นหนึ่งในวงดนตรีที่แวะเวียนมาแสดงที่โรงแรมแห่งนี้... ปกติเมื่อแสดงดนตรี เสร็จ ทางโรงแรมก็จะจัดห้องให้ทั้ง 6 คนนี้ได้พักผ่อนในคืนนั้น หากคิวของโรงแรมนั้นเป็นแห่งสุดท้าย สำหรับการเล่นดนตรีในแต่ล่ะคืนนั้น.... เหตุการณ์ก็ดำเนินไปอย่างปกติ ไม่มีอะไร จนกระทั่งมาถึงคืนหนึ่ง ..... เมื่อวงดนตรีกลุ่มนี้เล่นเสร็จแล้ว ทางโรงแรมได้มาแจ้งกับพวกเค้าว่า ห้องพักเต็ม...แต่พอคุยกันไปมา....ทางโรงแรมเห็นว่า ไม่น่ามีอะไรและเด็กเหล่านี้ก็เหมือนคุ้นเคยขาประจำ เลยบอกมาว่ามีห้องๆหนึ่งว่าง แล้วก็ให้พนักงานนำทางไปพร้อม กุญแจห้อง ไขสู่ประตูห้องที่มีหมายเลขห้อง ๔๐๙ เมื่อทั้ง 6 คนได้เข้ามาแล้ว ก็จัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ก็มานั่งล้อมวงเล่นไพ่กัน.....ก็เล่นไปซักพัก 1 ใน 6 คนนั้นก็ มองอะไรไปเรื่อย จนไปสะดุดเข้ากับ ผ้าริ้วขาว พลิ้วสะบัดไปมาตาม แรงลมของช่องแอร์ที่กำลังเป่านั้น....ด้วยความรำคาญหรืออะไรมิทราบได้ เจ้าคนนั้นจึงลุกออกมา แล้วลากเก

ผีในช่องระบายอากาศ ชุมพร (เรื่องจริงนะ) ผมได้หายไป 4-5 วัน เพราะติดธุระ....พอวันสุดท้ายมาโดนดีจนได้ ที่หลังสวน จ.ชุมพร.. ใจตอนนั้นกะว่าจะตีรถเข้า กทม..แต่ร่างกายผมมันไม่ให้ ง่วงก็ง่วง เหนื่อยก็เหนื่อย พอผ่านแถวหลังสวน ก็เห็นมีโรงแรมพอที่จะพักได้...แต่ผมไม่ขอบอกชื่อ แถวตลาดอวยชัย....เมื่อเช็คเรียบร้อยไอ้เจ้าเด็กยกกระเป๋า มันไม่ยอมไปส่งให้ที่ห้อง ในใจคิดช่างมัน...ดีไม่ต้องเสียค่ายกระเป๋า ตั้ง 20 บาท.....ก็ยกเอง พอเข้าไปในห้อง...ทําไมมันวังเวง อีกทั้งมีกลิ่น ตุๆ...ยิ่งลมแอร์ที่เป่าออกมา มันหนาวเย็นยะเยือกพร้อมทั้งมีกลิ่นด้วย....เออช่างมัน(ในใจคิด) ก็จัดการร่างกายของผม คือ อาบน้ำ แปรงฟัน แต่ ที่เพดานห้องน้ำมันมีที่ระบายอากาศ อีกทั้งขณะที่ผมแปรงฟัน ผมมองกระจก และกระจกมันก็เห็นเพดานช่องระบายอากาศ แต่ทําไม่มันเห็นมีใครโผล่หน้ามาแอบดูผม.....พอหันไปมองที่เพดาน กลับว่างเปล่า......ตอนแรกนึกว่าตาฝาด ก็เลยไม่สนใจ ก็แปรงฟันต่อ...แต่เอ๊ะ...พอมองกระจก มันก็มีคนโผล่หน้าออกมาดู มันยังไงกัน....พอหันไปดูที่เพดาน มันก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม....สงสัยมีคนแอบดูผมแน่ๆ ...ตัดสินใจปีนครับ....ปีนขึ้นไปดูว่ามีใครแอบม

สมัยก่อนอาคารหลังนี้ เป็นสถานบริการทางเพศชื่อดัง มีสตรีน้อยใหญ่ เสียงเพลงขับกล่อมสุรา กลิ่นคลุ้ง ๆ ของน้ำกามโชยอับจากพื้นสู่เพดาน นารีลูบคลำแผงอกชายหนุ่มวัยกลัดมัน ยั่วยุกำหนัด ก่อนจะชักชวนกันสู่ห้องพักที่มีจัดเตรียมไว้ให้บำเรอกามกันอย่างจุใจ แต่มันก็ไม่ใช่ว่า ผู้หญิงที่ทำงานในสถานบริการแห่งนี้ จะเต็มใจทุกคน กลับเป็นส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ ที่ถูกหลอกมาทำงาน หรือบังคับให้รับงานจนเกินกำลัง สมัยก่อน การเที่ยวซ่องโสเภณี เป็นเรื่องที่ตำรวจกวดขันมากกว่าปัจจุบันมาก ซ่องแห่งนี้มีการจ่ายใต้โต๊ะมากมาย จึงไม่ค่อยมีปัญหากับบุคคลสีกากี และนั่น นำมาซึ่งลูกค้ามากมาย หนุ่มหื่น ๆ จากทุกสาขาอาชีพ คนขับสิบล้อ สามล้อรับจ้าง กรรมกรแบกหาม คนทำไร่ คนสวน ซึ่งมีรายได้ต่ำ แต่มีอารมณ์ทางเพศสูง เนื่องจากเน้นรับลูกค้าระดับกรรมาชีพ เพราะสถานบริการคิดค่าบริการถูก กอปรกับการมีห้องหับมิดชิดถูกใจผู้ใช้บริการ ตกดึกจึงคลาคล่ำไปด้วยผู้คน หญิงสาวคนแล้วคนเล่าถูกนำพาไปยังห้องสังเวย และเมื่อเป็นพวกคนขายแรงงาน มาอยู่กับคนขายบริการ โรคร้ายต่าง ๆ ก็ย่างกรายมามากมาย แมงดาใช้มือซ้ายจิกผมของเด็กสาว ก่อนจะใช้มือขวาที่หยาบกร้านตบหน้าของโสเภณ

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เป็นข่าวอยู่ช่วงหนึ่งเมื่อปีที่แล้วนี่เอง เหตุการณ์เกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในอำเภอเมือง จังหวัดระยอง.. เปิ้ลนักเรียนหญิงชั้น ม.4 เล่าว่า เย็นวันหนึ่งก่อนสอบ วันนั้นนัดติวหนังสือกันต่อกับเพื่อนผู้หญิงอีก 3 คน ที่ห้องเรียนที่อยู่ชั้น 4 พวกเราก็ซื้อขนมกันมากิน กะว่าคงอยู่กันยาวๆ.. เย็นนั้นทั้ง 4 คนก็ติวหนังสือกันไป จนกระทั่งประมาณ 1 ทุ่ม จอย เพื่อนในกลุ่มบอกว่า เดี๋ยวพักก่อน ขอออกไปเข้าห้องน้ำ และจอยก็แยกตัวไป ระหว่างนั้นที่ห้องเรียน จู่ๆ ก็มียินเสียงทุบประตูหลายๆ ครั้ง เสียงดังมาจากข้างนอก เปิ้ล และเพื่อนอีก 2 คนตกใจมาก จึงลองออกไปดู และเสียงทุบก็ยังคงอยู่ตลอด มันดังมาจากห้องประชุมที่อยู่ข้างๆ เปิ้ลเห็นว่าประตูถูกล็อคด้วยแม่กุญแจจากด้านนอก แต่เหมือนมีคนพยายามผลักประตูออกมาจากด้านใน จนประตูสั่นไปหมด เปิ้ล และเพื่อนลองตะโกนเรียก แต่ก็ไม่มีคนตอบ เลยตัดสินใจลงไปข้างล่าง เจอป้าบัว แม่บ้านของโรงเรียนกำลังจะกลับ เปิ้ลบอกว่ามีคนติดอยู่ในห้องประชุมข้างบนค่ะ ป้าบัวจึงตามขึ้นไป และเห็นว่ามีคนทุบประตูอยู่จริง ป้าบัวใช้กุญแจเปิดล็อคห้องประชุมเข้าไป แต่ปรากฏว่า ในห้อ

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ขนหัวลุกจากคุณอิง คุณอิงเป็นพนักงานราชการบรรจุใหม่ที่เชียงใหม่ และก็ได้ถูกส่งไปอบรมที่เชียงราย 2 วัน จริงๆ ก็อบรมวันเดียว ส่วนอีกวันก็คือไปเที่ยวนั่นเอง และอิงก็ได้ไปแถบแม่สาย ที่มีของราคาถูกขายเยอะแยะมากมาย อิงก็ไปสะดุดกับชุดกระโปรงยาวลายดอกสีดำตัวหนึ่ง อิงเห็นว่าสวย และราคาก็ไม่แพง อิงจึงตัดสินใจซื้อมาในราคาเพียง 350 บาท คืนนั้นหลังจากกลับมาถึงบ้าน ที่เชียงใหม่ อิงเข้าห้องนอน ก็เก็บเสื้อผ้าที่ซื้อ เครื่องประดับ และข้าวของอื่นๆ เข้าตู้เสื้อผ้า ทำธุระส่วนตัว และก็เข้านอนตามปกติ.. คืนนั้นอิงรู้สึกใจสั่นๆ วูบๆ บอกไม่ถูก แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คล้ายกับตกจากที่สูง Tea Cup And Saucer Sets, Amber Oval Beads, Gongfu Tea Sets, Fleece Sleeping Bags เป็นแบบนั้นทั้งคืนเลย มันทำให้อิงนอนไม่ค่อยหลับ ในคืนต่อมา พออิงเข้ามานอนในห้อง ครั้งนี้มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เหมือนมีคนจ้องเราอยู่ และในกลางดึกคืนนั้นเอง อิงก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีเสียงหายใจแรงๆ อยู่ข้างๆ หู เสียงมันเหมือนเสียงสะอื้น.. อิงตัดสินใจเปิดไฟหัวเตียง และออกไปเรียกน้องสาวที่อยู่อีกห้องมานอนด้วย เมื่อเอิ

วิธีที่อยากเห็นผี 1. ไปกินข้าวตรงที่ที่มีคนพึ่งจะตายไปไม่เกิน 3 วัน อันนี้ต้องเป็นตอนกลางคืนแล้วอ่ะ ลองเลย 50% มีคนเคยเห็น 2. ขโมยของ รึเอาของคนที่ตายแล้วมาใช้ เน้น ต้องเป็นของใช้ที่ผู้ตายรัก และห่วงมากที่สุด 80% มีคนเคยเห็น ( แล้วมานต้องเอาของไปคืนเค้าด้วย ) 3. จับแมวดำโยนข้ามศพคนตาย 30% ใคนเคยเห็น 4. นอนในโลงศพ แบบเดียวกับศพ โดยมัดตราสังด้วย แต่ห้ามทำพิธี Tea Cup And Saucer Sets, Amber Oval Beads, Gongfu Tea Sets, Fleece Sleeping Bags นอนสักพักนึงค่อยลุกออกมาจากโลงศพแล้วคุณจะพบกับสิ่ง ที่คุณต้องการ 80% มีคนเคยเห็น ( วิธีนี้ถ้าลองแล้วเจอ วิธีการคือการให้พระทำพิธีบังสกุลให้เรา ถ้าเป็นพระที่ปฏิบัติธรรมมาดีจะสับสนว่าเราเป็น คนรึผี แต่เราก็ต้องขอร้องให้ท่านทำให้ ยิ่งเป็นพวกจิตอ่อนยิ่งหลอน ) 5. เล่นซ่อนหาในป่าช้า ตอนกลางคืน 20% มีคนเคยเห็น 6. ไปลองของตามสถานที่ต่างๆ ที่มีประวัติน่ากลัวๆ 20% มีคนเคยเห็น 7. นอนขวางประตู รึ นอนตรงกับคานบ้าน(บ้านไม้แบบที่มีคาน) 50% มีคนเคยเห็น 8. ตอนที่กำลังเผาศพ เอาไม้กวาดพื้นกวาดรอบเมรุ 3 รอบ แล้วหักเศษไม้กวาดมา1ก้านเอามาเหน็บไว้ที่หูข้างซ้าย เอาน้ำมะพร้าวที

1. สุสานโสเภณี จังหวัด กาญจนบุรี สถานบันเทิงเก่าแก่ของจังหวัด เปิดให้บริการกับผู้ชายที่มีความต้องการทางเพศได้มาใช้บริการ ที่แห่งนี้มีหญิงบริการถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวถูกบังคับให้รับแขกอย่างทารุณ Tea Cup And Saucer Sets, Amber Oval Beads, Gongfu Tea Sets, Fleece Sleeping Bags ไม่ได้พักผ่อน บ้างก็ถูกทำร้ายร่างกาย บ้างก็เป็นโรคร้าย จนสุดท้ายหญิงสาวทั้งหมดได้เสียชีวิตลงอย่างมากมาย จนเรียกได้ว่าเป็น “สุสานโสเภณี” ซึ่งชาวบ้านบริเวณนั้นมักได้ยินเสียงผู้หญิงและเด็กร้องขอความช่วยเหลือ เมื่อเข้าไปดูก็ไม่พบใครเลย 2. บ้านผีมอญ จังหวัดกาญจนบุรี คู่สามี-ภรรยาเจ้าของบ้านเป็นคนมอญที่มีนิสัยหวงของมาก จะดุด่าคนที่แอบมาขโมยผลไม้ในสวน ด้วยความที่เป็นคนหวงของและดุด่าเก่งมาก จึงทำให้ ถูกฆ่าตายแล้วนำศพมาทิ้งไว้ที่ท้ายสวน วันหนึ่งมีคนเข้ามาเก็บผลไม้ในสวน แกก็ตามไปทวงถึงบ้าน จนคนที่เก็บรีบนำมาคืนแทบไม่ทัน นอกจากนี้ยังมีศพชาวกะเหรี่ยง 9 ศพ ที่ถูกวิสามัญฝังอยู่บริเวณบ้านหลังนี้ 3. บ้านผมผี จังหวัดกาญจนบุรี หญิงผู้เป็นเจ้าของบ้านตัดสินใจลาบวชด้วยความเสียใจที่คนในบ้านตายทีละคนโดยไม่ทราบสาเหตุุ หลังจากนั้นก็หายตัวไปอ