อ่านเรื่องผี เรื่องเสียว

เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจากประสบการณ์จริงของผู้เขียน แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์จริง ของคนใกล้ตัวผู้เขียน ซึ่งเป็นน้องสาวของผู้เขียนนั่นเอง เขาได้นำเรื่องมาเล่าให้ผู้เขียนฟังอีกทีหนึ่งมาฟังเรื่องของเขากันเถอะ ไม่มีใครอธิบายได้ว่า เสียงที่เกิดขึ้น ในห้องเรียนบนตึกของคณะพยาบาลในคืนวันนั้น เป็นเสียงของใคร และมาทำอะไรในห้องที่มืดสนิท ในยามวิกาลเช่นนั้น สิ่งนี้ยังเป็นคำถามคาใจของผู้คนที่ได้รับฟังเรี่องราวที่เกิดขึ้นจากปากน้องสาวของผู้เขียนและเพื่อนของเขา ซึ่งเขาทั้งสองมิอาจจะลืมเหตุการณ์ในคืนวันนั้นได้ เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้น เมื่อคืนวันอาทิตย์ พ.ศ. 2529 น้องสาวของผู้เขียนศึกษาอยู่ในรั้วของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งในขณะนั้นอยู่ชั้นปีที่ 3 ของคณะทันตแพทย์ศาสตร์ ใครจะรู้ว่าในคืนวันที่เกิดเหตุ อันน่าขนลุกคืนนั้น จะกลายเป็นคืนที่ทำให้น้องสาวของผู้เขียนซึ่งเรียนทางด้านการแพทย์ หันมาเชื่อเรื่อง ภูติผี วิญญาณ อย่างจริงๆ จังๆ คืนวันนั้น เป็นช่วงใกล้สอบปลายปี นักศึกษาส่วนมากจะหาจับจองที่ ที่สงบเงียบ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน เป็นที่อ่านหนังสือ เพื่อจะได้มีสม

สมัยเด็กผมอยู่ อ.บ้านนา จ.นครนายก ได้พบเห็นเรื่องแปลกๆ เกี่ยวกับไสยศาสตร์ ส่วนมากเกี่ยวกับอยู่ยงคงกระพัน บ้างก็มีพระห้อยคอ บ้างก็มีตะกรุดหรือผ้ายันต์ติดตัว ที่แน่ๆ คือผู้ชายจะสักยันต์ต่างๆ กันทุกคนไป ชายชราอายุห้าสิบเศษชื่อลุงดั่น มีอาชีพทำสวนผักอยู่ใกล้ๆ บ้านผม ลูกๆ แกเติบโตแยกย้ายกันไปหมดแล้ว อยู่กับเมียชื่อป้าแววเพียงสองคนตายาย เป็นคนเล่าเรื่องของขลังต่างๆ ให้ผมฟังหลายครั้ง โดยเฉพาะความเชื่อถือในกฎเกณฑ์เก่าๆ อย่างเคร่งครัดแทบไม่น่าเชื่อ ลุงดั่นบอกว่าคนเล่นของจะไม่ยอมไปกินอาหารในงานศพ ถ้าไปงานศพกลับมาต้องรีบล้างหน้าด้วยน้ำมนต์ หรือน้ำแช่ใบทับทิม ไม่กินผลไม้ เช่น มะเฟืองและละมุดเด็ดขาด เพราะถือว่าคล้ายคลึงกับอวัยวะเพศของสตรี แม้แต่น้ำเต้าก็ไม่กิน เพราะทั้งชื่อและลักษณะเหมือนทรวงอกผู้หญิง ไม่ลอดราวตากผ้า ไม่ลอดใต้บันได เพราะเชื่อว่าจะทำให้ของเสื่อม ถ้าเข้าส้วม (หรือเว็จ) ข้างๆ บ้าน แล้วมีใครมาตะโกนเรียกก็จะไม่ยอมขานรับเลย จนกว่าจะโผล่ออกมาแล้ว ลุงดั่นมีห้องพระเล็กๆ อยู่ข้างห้องนอน แกเคยพาผมเข้าไปดูครั้งหนึ่งก็เห็นบรรยากาศดูทึบทึมน่ากลัว มีพระบูชากับเทวรูป ตุ๊กตาเด็กสูงราวหนึ่งศอก ปิดทอ

ดิฉันเพิ่งซื้อคอนโดมิเนียมสวยหรูอยู่แถวพระราม 3 ปกติอยู่กับพี่สาวค่ะ แต่ส่วนใหญ่พี่สาวจะทิ้งดิฉันไว้ลำพังเพราะเธอเป็นแอร์โฮสเตส ต้องบินไปต่างประเทศบ่อยๆ ด้วย เราอยู่ได้เกือบ 2 เดือนแล้ว ดิฉันเจอเรื่องสยอง ซึ่งทีแรกไม่รู้เลยจริงๆ ว่าคืออะไรแน่? บนชั้น 25 นี้มีห้องชุดว่างอยู่ 2 ห้องค่ะ ห้องหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันตก เห็นวิวยามดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ที่จริงมันสวยมาก ดิฉันชอบ แต่พี่สาวบอกว่าอย่าอยู่เลย มันดูเศร้าๆ ยังไงก็ไม่รู้ เป็นอันว่าเราซื้อห้องชุดที่อยู่ติดกัน แต่หันหน้าไปทางทิศเหนือ และมีหน้าต่างมองเห็นวิวยามพระอาทิตย์ขึ้นด้วย เออ...มันดีกว่าจริงๆ แหละ! ห้องที่พี่สาวเลือกนี้ดูสดชื่นรื่นรมย์ บรรยากาศแตกต่างกันลิบลับ แม้จะไม่ได้เห็นลำแม่น้ำเจ้าพระยาก็ตาม ตอนที่เราตกลงใจเลือกซื้อห้องนี้ คนที่ขายห้องดูผิดหวังยังไงๆ อยู่...เห็นเธอแอบถอนใจเฮือกเลยค่ะ ห้องที่อยู่ทางทิศตะวันตกนั่นคงขายไม่ออกสักที แต่ดิฉันอยากปลอบใจเธอว่า อีกไม่นานก็คงขายได้หรอกน่า เพราะมีคนต้องการ...เห็นมีมาดูบ่อยๆ ทั้งคนไทยและพวกเกาหลี ห้องนอนดิฉันมีผนังเดียวกับห้องชุดที่ว่างอยู่นั้น คืนหนึ่ง หลังจากเข้ามาอยู่ได้แค่ 2-3 วัน พี่สาว

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานเมื่อวันที่ 7 เม.ย.เกิดเหตุระทึกสร้างความฮือฮาไปทั่วเมืองเซอร์เรย์ ประเทศอังกฤษ เมื่อนางซาราห์ สมิธ แม่ลูกหนึ่งได้ถ่ายติดวิญญาณเด็ก โดยเป็นภาพเด็กชายซิริอุส ลูกชายของเธอ และวิญญาณเด็กอายุน้อยอยู่ข้างๆ ภาพดังกล่าวถูกบันทึกบ้านของนางซาราห์ ในเมืองเซอร์เรย์ ซึ่งที่ผ่านมาถือเป็นเมืองที่มีเสียงร่ำลือว่า มักเกิดเหตุการณ์ประหลาดๆ อยู่บ่อยครั้ง รายงานระบุว่า นางจูเลีย แม่ของซาราห์และยายของด.ช.ซิริอุส ยืนยันว่า ภาพดังกล่าวเป็นภาพจริง ไม่ใช่ภาพปลอมตบแต่ง แต่เธอก็ไม่รู้ตกใจจากการปรากฎตัวของผีเด็กดังกล่าว เนื่องจากด.ช.ซิริอุส สามารถเข้ากับวิญญาณเด็กดังกล่าวได้อย่างดี และว่าเบื้่องหลังภาพถ่ายนี้มาจากการที่ลูกสาวของเธอได้ถ่ายภาพลูกชาย แต่ปรากฎว่าเกิดภาพรัศมีสองดวงขึ้นในภาพ ทำให้เธอลบภาพดังกล่าว และถ่ายภาพใหม่ ก่อนจะกลายเป็นภาพดังกล่าวที่มีวิญญาณเด็กปรากฎอยู่ข้างด.ช.ซิริอุส นางจูเลีย กล่าวว่า เธอยังไม่รู้สึกตื่่นกลัวจากการเห็นผีเด็กจากภาพดังกล่าว เนื่องจากครอบครัวเธอมีเพื่อนซึ่งก่อนหน้านี้เคยบอกว่า บ้านของเธอมีวิญญาณอยู่ รวมทั้งวิญญาณเด็กหญิงที่เล่นกับด.ช.ซิริอุส หลานของเธอด้

เรื่องเล่า เมื่อโดนตัดหัว หัวของผู้ตายหลุดจากบ่า แต่แล้วหัวนั้นมันมีชีวิตอยู่ มันยังคงพะงาบๆ และมันเหลือบมองหน้าคนตัดอย่างอาฆาต!! เมื่อหัวเราหลุดจากบ่า เรายังมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหม เราสามารถกระพริบตา พะงาบๆ สมองยังทำงานได้ไหม จากหลักฐานและผลวิจัย ผมขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงครับ!! เหลือเชื่อครับ ว่าหัวเราแม้จะโดนตัดคอแต่เรายังมีชีวิตอยู่ระยะหนึ่ง โดยสมองสามารถสั่งการได้ประมาณ 15 วินาทีหลังถูกตัดคอครับ 1794 เพชฌฆาตคนหนึ่ง ตัดคอนักโทษโจรกรรม Paul Marat จากนั้นเขาก็หยิบหัวเธอชูสูงขึ้นและตบแก้ม และแล้วหัวที่ถูกตัดนั้นได้พูดคำว่า “ไม่ได้”(couldn) 1836 เพชฌฆาตชื่อคนหนึ่ง ยอมรับว่าเขาเห็นหัวของนักโทษชื่อ Prunier กะพริบตามายังเขา ใน 1879 แพทย์ทำการทดลองสูบเลือดสุนัขใส่เข้าไปในหัวฆาตกรชื่อ Menesclou หลังจากเขาโดนตัดหัวนานสามชั่วโมง แต่แล้วเขาก็พบว่าหัวนั้นมีชีวิตอยู่ มันสั่นริมฝีปาก, ดึงหนังตา, และหัวทำท่าทางพูดแม้จะไม่มีคำออกมาก็ตาม ใน 1905 จากหลักฐานต่างๆ สามารถสรุปได้ว่าแม้ถูกตัดหัวแล้ว สมองของคุณ ยังคงสามารถรับรู้สิ่งต่างๆ ได้หลายวินาทีก่อนที่จะตาย โดยหนึ่งในนั้นมาจากงานทดลองของดอกเตอ

เรื่องเล่า มีนักมายากลคนหนึ่งคิดกลหลบหนีโดยให้คนอื่นมัดเขาใส่กุญแจมือแล้วหย่อนให้ฉลามกิน แต่แล้วเมื่อถึงเวลาแสดงจริงเขากลับลืมกุญแจ ส่งผลให้เขากลายเป็นเหยื่อฉลามในที่สุด แน่นอนกลการหลบหนีนั้นมันเป็นกลอันตราย นักมายากลหลายรายมักบาดเจ็บและเสียชีวิตจากกลนี้เสมอ แต่เจ้าหมอนี้นั้นทำให้เราประหลาดใจ ชายที่ชื่อ เบอร์รุส (Burrus) เบอร์รุสเป็นศิลปินกลหลบหนี แต่หมองูก็ตายเพราะงูเมื่อเขาทำการแสดงกลครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขา “กลฝังทั้งเป็น” โดยเขาจะทำหลบหนีจากหลุมฝังศพด้วยตัวเองของ ในโลงศพแก้งในขณะที่ตัวเขาสวมกุญแจมือและคล้องโซ่อย่างหนาแน่นจากนั้นโรงศพนั้นถูกหย่อนลงในหลุมลึกถึงเจ็ดฟุต-สามฟิท และมันก็ถูกกลบเหมือนครีมโรยหน้าขนมบนเค้ก ไม่รู้เคล็ดลับของกลนี้เป็นอย่างไร แต่ที่นี้หลายๆ คนก็ประหลาดใจเมื่อเบอร์รุสไม่ปรากฏตัวให้คนอื่นเห็น หลายฝ่ายเห็นท่าไม่ดี พวกเขาเลยต้องรีบขุดโลงศพของนักมายากลคนนั้นออกมาดู ก็พบว่าเขาตายคาที่เนื่องจากโลงศพของเขาแตก ดินหนักกว่า7ตันทะลักทับตัวเขาจนขาดอาการหายใจ มีการสอบสวนในเวลาต่อมา ดูเหมือนว่าเขาอาจถูกฆาตกรรม มีใครบางคนสับเปลี่ยนโลงให้มันเบาะบางลง เพื่อเป็นการดับดาวรุ่ง แต

เรื่องเล่า หญิงท้องคนนึง บอกสามีของเธอว่า ลูกในท้องไม่ใช่ลูกเขาแต่เป็นลูกของผู้ชายคนหนึ่ง ด้วยเหตุผลทั้งหมด สามีเลยตัดสินใจตัดหัวชู้รักแล้วเอามาฝากภรรยาที่กำลังตั้งท้องแก่ มันเป็นเรื่องเล่าหลายแบบ แต่หลักๆแล้วมันก็แนวนี้แหละ จ่าสิบเอก สตีเฟน แชพ (Sgt Stephen Schap) และ ไดแอน แชพ (Diane Schap) คู่รักพลเรือนทหาร ในค่ายที่เยอรมันนี ในปี 1993 เขากำลังยินข่าวดีเมื่อภรรยาเขาตั้งท้อง แต่มันคงจะเป็นข่าวดีสุดๆ หรอกถ้าสตีเฟนไม่ได้ทำหมัน.......(ตรูเป็นหมันแล้วมันท้องได้ไงฟ่ะะ) ไดแอนจำต้องยอมรับว่าเธอไปมีชู้กับเพื่อนรักของสตีเฟน ชื่อ เกรกอรี่ โกลเวอร์ โชคร้ายสตีเฟนแก้แค้นเธอล้ำลึกกว่าที่เอาเก้าอี้ขว้างใส่เธออีก ธันวาคมตอนเย็น ไดแอนตั้งครรภ์ในเตียงโรงพยาบาลเธอโทรศัพท์ถึงชู้รักเธอเกรกอรี่ และแล้วจู่ๆ สายเขาก็ขาด ไดแอนไม่รู้อะไรเกิดขึ้นกับเขาในเวลานั้นแต่เธอไม่ต้องคิดนานหรอก เพราะอีกชั่วโมงต่อมาสตีเฟนเข้ามาในห้องของเธอแล้วเขาก็ขว้างหัวสดๆ ของเกรกอรี่จากกระเป๋าหิ้วใส่หน้าเธอ จากนั้นสตีเฟนก็พูดว่า "ดูสิไดแอน ฉันพาคนรักของเธอมาให้แล้ว เธอจะได้นอนกอดเขาทั้งคืนทั้งวัน สมใจเลยแหละ” สตีเฟนกล่าวกับภ

เรื่องเล่า ผู้หญิงคนหนึ่งเกิดอาการป่วย เธอถูกส่งเข้าโรงพยาบาล และเมื่อนางพยาบาลใช้สายยางเพื่อนำมาต่อกับถุงเลือดสำรองกับพบว่าเลือดเธอเป็นพิษแสนน่ากลัว ทำให้นางพยาบาลและคนอื่นๆ ที่สัมผัส-ดมเลือดของเธอเข้าเกิดอาการผิดปกติและตายอย่างทรมานในเวลาต่อมา.. เมื่อเวลา 8:15 ในตอนเย็น เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์, 1994 กลอเรีย รามิเรซ Gloria Ramirez อายุ 31 ปี เกิดอาการป่วยต้องเข้าห้องภาวะฉุกเฉินของโรงพยาบาลในเมืองแคลิฟอร์เนียทางใต้ของRiverside ตอนนั้นเธอใส่เสื้อยืดคอกลมแขนสั้น มีอาการแปลกๆ อาการตื่น หายใจเร็ว หัวใจเต้นเร็วเกินไป ความดันเลือดสูง และเธอตอบสนองกับคำถามสั้นๆ เท่านั้นแต่ก็พูดตะกุตะกะ โดยขั้นแรกนั้นคณะแพทย์สันนิษฐานว่าเธอเป็นมะเร็งที่คอ คณะแพทย์ที่รักษากลอเรีย ได้ทำการฉีดให้กับ แต่เธอก็กระตุกเป็นระยะๆ ทำให้คณะแพทย์ต้องทำการปั๊มหัวใจเธอ เขาลอกเสื้อเชิ้ตของเธอออก และกดขั้วไฟฟ้าที่หน้าอกของเธอ ในระหว่างนั้นเอง บางคนได้กลิ่น ของผลไม้ออกจากปากของเธอ แพทย์เลยทำการเจาะเลือดเพื่อวิเคราะห์ นางพยาบาล Susan Kaneทำการแนบกระบอกฉีดยา และเธอเลือดของเธอมีสีแปลกๆ มีกลิ่นเหมือนแอมโมเนีย จากนั้นหายนะก็เก

เรื่องเล่า มีชายคนหนึ่งพบพรมปูพื้นเก่าๆ ในซอย เขาชอบพรมนี้เลยเอากลับบ้านเพื่อปูพื้นบ้านแบบฟรีๆ แต่เมื่อเขาคลี่พรมออกเขากลับพบสิ่งหน้ากลัวที่อยู่ในพรม มันคือศพที่ถูกหั่นเป็นท่อนๆ ของชายคนหนึ่ง และตู้เย็นและตู้เสื้อผ้าของเขาเก็บมาได้ก็เช่นกันเมื่อเขาเปิดออกมามีศพเป็นชิ้นส่วนถูกสับทิ้งราวกับขยะไม่ปาน มันเป็นเครื่องเตือนความจำว่าอย่าเก็บของเก่ามาใช้ใหม่เด็ดขาดไม่งั้นคุณอาจเจอดี ในปี ค.ศ. 1984 สามนักเรียนมหาวิทยาลัยโคลัมเบียพบการม้วนพรมบนทางเดินริมถนน จากนั้นพวกเขาก็ลากมันกลับบ้าน(จะบ้าเรอะพรมของใครก็ไม่รู้) และเมื่อเขาลากพรมเข้าห้องนอนรวม พวกเขาก็ม้วนพรมออกและค้นพบศพที่เน่าเหม็นนานแล้วของผู้ชายไม่ปรากฏชื่อคนหนึ่ง เขาตายด้วยกระสุนปืนสองนัดในกะโหลกศีรษะของเขา และคดีนี้เป็นคดีปริศนาไม่มีใครรู้ตัวฆาตกร แต่ที่แน่ๆ สามนักเรียนคนนั้นโดนปรับเงินกว่า 50 พันดอลลาร์ฐานทำลายหลักฐาน เคลื่อนย้ายศพออกจากที่เกิดเหตุ(สม ขี้เหนียวดีนัก โดนซะ) ขอบคุณ : http://www.angelfire.com/hiphop2/crazyeri/urban.html#under

เรื่องเล่า มีชายคนหนุ่มคนหนึ่งเดินทางร้านขายของชำของสุภาพสตรีสูงอายุคนหนึ่ง เขาเกิดไปสะดุดตาภาพถ่ายของชายคนหนึ่ง รูปก็ดูปกติดี เด็กชายในชุดที่แต่งจนหล่อเนี้ยบ แต่มันดูแปลกๆไป เขาถามหญิงชราว่านี่ใครกัน “โอ!!” หญิงชราตอบกลับ พยายามจับแมวให้อยู่นิ่งๆในอ่างล้างจาน “ดูไม่ออกเหรอว่าเขาตายแล้ว แต่รูปนี้ดูดีนะ เธอว่ามั้ย??” มีประเพณีประหลาดๆ เกิดขึ้นในประเทศยุโรปตะวันออกและบางที่ในสหรัฐครับ มันถูกเรียกว่า Post-mortem photography หมายถึงภาพหลังความตาย เป็นงานศิลปะมากกว่าธรรมดา เพราะเป็นการจัดศพของคนที่ตายไปแล้วมาแต่งหน้าทำผม แต่งตัวและถ่ายรูปให้เสมือนพวกเขามีชีวิต(ทำท่าเหมือนหลับนอนลึก)ก่อนนำไปฝัง ซึ่งมีคนดังหลายคนได้รับการบริการแบบนี้เช่น ซีเรีย(Church) หัวหน้าบาทหลวงหลังตายก็ถูกนำมาตกแต่งเต็มยศและนำไปไว้ในโบสถ์งานศพของเขาเสมือนหนึ่งยังมีชีวิตอยู่ (1945 ) หรือนักโทษประหารบางคนที่ถูกประหารด้วยกิโยตินซึ่งเมื่อคอเขาขาดก็นำมาต่อใหม่และถ่ายรูปเอาไว้ เป็นต้น ในยุคพระนางเจ้าวิคตอเรียศิลปะแบบนี้นิยมกับมาก ส่วนมากลูกค้ามักเป็นลูกสาวหรือทารกซึ่งพ่อแม่เด็กรับไม่ได้ว่าพวกเขาตายไปแล้ว เด็กที่ตายมักถูกจัด